بایگانی دسته‌ی: ایمپلنت دندان
داشتن یک لبخند جذاب و زیبا به طور موثری به افزایش اعتماد به نفس، جذابیت چهره، بهبود ظاهر ظاهری و ارتقاء پلکانی اجتماعی کمک می‌کند. علاوه بر این، دندان‌های سالم و درخشان نقش مهمی در تسهیل صحبت بدون هیچ معضلی، جویدن راحت‌تر غذا و عملکرد بهتر هضمی دارند. مراقبت از سلامت دهان و دندان‌ها بسیار حائز اهمیت است و به‌همین دلیل بسیاری از افراد، در صورت از دست دادن دندان‌های خود، تلاش می‌کنند تا جایگزین مناسبی برای آنها پیدا کنند. در این میان، گزینه ایمپلنت دندان به‌عنوان راه‌حلی مطرح و موثر شناخته شده است. به‌طور کلی، 99 درصد افراد در چنین شرایطی به ایمپلنت دندان به‌عنوان جایگزین مناسب و موثری برای دندان‌های گمشده خود روی می‌آورند. اگر به مفهوم ایمپلنت دندان ناآشنا هستید و دغدغه‌ای برای درک بهتر این موضوع دارید، این وبسایت می‌تواند به شما کمک کند. در اینجا، ما به‌طور کامل به این موضوع پرداخته‌ایم و جزئیاتی از جمله مزایا، هزینه‌ها، مراحل اجرا، محدودیت‌های سنی، تطبیق با بیماران قلبی، راهنمایی‌های پس از اجرا و دیگر موارد مهم را بررسی کرده‌ایم.
اجزای ایمپلنت دندان
اجزای یک ایمپلنت دندانی از سه بخش تشکیل شده است. این بخش‌ها عبارت‌اند از پیچ ایمپلنت، اباتمنت و پروتز (ترمیم دندان). اباتمنت به پیچ ایمپلنت متصل می‌شود و پروتز می‌تواند شامل تاج یا بریج باشد.
پیچ ایمپلنت، به وسیله‌ی یک فرآیند جراحی کوتاه و با استفاده از روش‌های کامپیوتری، در استخوان فک جای می‌گیرد. این قسمت از ایمپلنت، شباهتی به ریشه دندان طبیعی دارد و در اندازه‌های مختلف در دسترس قرار دارد. اباتمنت‌ها به عنوان پشتیبانی برای پروتزها استفاده می‌شوند و با آنها تفاوت‌های مهمی دارند، زیرا ایمپلنت ویژگی‌های خاصی در ارتباط با فیت کردن دارد. اباتمنت‌ها به پیچ متصل می‌شوند و پس از آن، پروتز روی میله‌های اباتمنت قرار می‌گیرد.
پروتز در ایمپلنت ممکن است شامل تاج، بریج یا ترمیم بر اساس ایمپلنت باشد. ایمپلنت‌ها می‌توانند به عنوان گزینه‌ای برای ترمیم تاج‌ها عمل کنند، در حالی که ایمپلنت‌های چنددندانه قادر به ترمیم بریج‌های دندانی هستند. گاهاً، پروتزها هم پشتیبانی کننده ایمپلنت‌ها هستند. تاج و بریج‌ها در محل خود ثابت هستند و نیاز به تعویض ندارند. پروتزهای ایمپلنتی در داخل دهان قرار می‌گیرند و به‌طور محکم در موقعیت خود قرار می‌گیرند. این نوع پروتزها با دارا بودن استحکام بیشتری نسبت به پروتزهای معمولی، تمایز می‌کنند.
انواع ایمپلنت دندانی
یکی از راه‌های تفاوت‌انگیزی در انواع ایمپلنت دندان، تقسیم بندی آنها به دو دستهٔ اصلی به نام‌های اندوستال و پریوستال است. اندوستال که به معنای “در استخوان” است، انواع مختلفی از ایمپلنت را شامل می‌شود که از جمله آنها می‌توان به پیچ‌ها، سیلندرها یا تیغه‌ها اشاره کرد. این ایمپلنت‌ها از طریق فرآیند جراحی در بافت فک قرار می‌گیرند و بعنوان پایه‌های نگهدارنده برای یک یا چند دندان مصنوعی عمل می‌کنند. عموماً ایمپلنت‌های اندوستال برای افرادی که به بریج یا پروتز متحرک نیاز دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. در مقابل، نوع دیگر ایمپلنت دندانی، ساب پریوستال نام دارد و در بخش بالایی از فک قرار می‌گیرد. این نوع ایمپلنت شامل پایه‌های فلزی است که از بیرون لثه بیرون آمده و پروتز را در مکان خود نگه می‌دارند. ایمپلنت‌های ساب پریوستال بیشتر برای افرادی با محدودیت در استفاده از دندان‌های مصنوعی و همچنین فضای محدود زیستی در بالای فک مناسب هستند.
ایمپلنت دیجیتال
یک نوآوری جالب در زمینه کاشت دندان، استفاده از تکنولوژی دیجیتال است. در این روش، از تجهیزات و ابزارهای پیشرفته و نرم‌افزارهای سه‌بعدی برای انجام فرآیند ایمپلنت‌گذاری استفاده می‌شود. این روش باعث کاهش عوارض مربوط به جراحی، درد و خونریزی می‌شود و امکان ایمپلنت‌گذاری با دقت بسیار بالاتری را فراهم می‌آورد.
ایمپلنت اوردنچر
یکی از مشکلاتی که برخی از افراد با دندان‌های مصنوعی دارند، مربوط به لغزش آنها است. این مسئله می‌تواند تأثیر زیادی بر روی تلفظ، تجربه غذاخوردن و اعتماد به‌نفس فرد داشته باشد. اوردنچر به عنوان یک راه‌حل مؤثر در رفع این مشکلات مطرح می‌شود و به عنوان یک ابزار کمکی در تثبیت دندان‌های مصنوعی عمل می‌کند.
مینی ایمپلنت
یک دسته خاص از ایمپلنت‌ها به نام مینی ایمپلنت وجود دارد که به عنوان جایگزینی برای دندان‌های از دست رفته مورد استفاده قرار می‌گیرند. به صورت دائمی جایگزین دندان‌های فقدانی شده و با وجود اندازه کوچکتر، قسمت بالایی خط لثه در آنها همچنان حفظ می‌شود. به این ترتیب، مینی ایمپلنت‌ها با ظاهر و عملکردی مشابه به گزینه‌های بزرگتر ایمپلنت‌های دندان معمولی پاسخ می‌دهند.
چرا باید ایمپلنت دندان انجام دهیم؟
- استحکام و پایداری:
کاشت دندان با انجام جراحی در ساختار استخوان فک یا فک‌ها قرار می‌گیرد و به عنوان ریشه مصنوعی برای دندان جایگزین، استحکام و پایداری فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهد. - طبیعی به نظر رسیدن:
یکی از ویژگی‌های جذاب ایمپلنت دندان، ظاهر طبیعی آن است که به شما اجازه می‌دهد به طور معمولی غذا بخورید و با خیال راحت‌تری صحبت و خندانید. واقعاً حس طبیعی و واقعی را به شما القا می‌کند. - زیبایی و جذابیت:
استفاده از ایمپلنت باعث بهبود ظاهر دندان‌های شما می‌شود و از نظر ظاهری زیبا و طبیعی به نظر می‌رسد. افراد بسیاری، از جمله افراد معروف، برای ارتقاء ظاهر خود به این روش تکیه می‌کنند. - دوام و طولانی مدت:
با توجه به مصالح مقاومتی که در ساختار ایمپلنت استفاده می‌شود، دوام و طولانی مدت بیشتری نسبت به روش‌های جایگزین دیگر دندان‌ها دارد. بهره‌برداری بلندمدت و ماندگاری بهتر، از مزایای چشمگیر این روش است. - افزایش عملکرد:
استفاده از ایمپلنت دندانی می‌تواند عملکرد دندان‌های شما را بهبود بخشیده و امکان مصرف راحت‌تر غذاهای سفت و خشک را فراهم کند. با ایمپلنت، از لذت بهتری در تجربه خوردن بهره‌مند شوید.
انواع مارک‌های ایمپلنت دندان
پیشرفت‌های در حوزه ایمپلنت به طور چشمگیری در سال‌های اخیر به چشم می‌آید. متداول‌ترین انواع ایمپلنت‌های دندانی شامل مارک‌های مختلفی هستند که از نظر منشا و ویژگی‌های خاص خود تمایز می‌یابند. در زیر به برخی از این مارک‌ها اشاره خواهیم کرد:
١. ایمپلنت‌های کره‌ای
مارک‌های ایمپلنت کره‌ای در دهه گذشته به عنوان یکی از اصلی‌ترین مهره بازار ایمپلنت دندانی ایران شناخته شده‌اند. ایمپلنت‌های این دسته به دلیل قیمت مناسب، قابلیت دستیابی به قطعات و تجهیزات، جذابیت ویژه‌ای برای پزشکان و متخصصان ایمپلنت دارند. می‌توان به مارک‌های معتبر از کشور کره جنوبی اشاره نمود:
– مارک ایمپلنت اوستم (Osstem)
– مارک ایمپلنت دنتیوم (Dentium)
– مارک ایمپلنت مگاژن (Megagen)
– مارک ایمپلنت دی او (DIO)
– مارک ایمپلنت نئو بایوتک (Neo Biotech)
– مارک ایمپلنت دنتیس (Dentis)
– مارک ایمپلنت یوفیت (Yufit)
٢. ایمپلنت‌های سوئیسی
مارک‌های برتر ایمپلنت سوئیسی از جمله موارد زیر می‌باشند:
– مارک ایمپلنت اشترومن (Straumann)
– مارک ایمپلنت اس پی ای (SPI)
– مارک ایمپلنت اس ای سی (SIC)
– مارک ایمپلنت بایودنتال (Biodental Implant)
– مارک ایمپلنت ایده (Ihdeh)
– مارک ایمپلنت تری (TRI)
٣. ایمپلنت‌های آمریکایی
مارک‌های برتر ایمپلنت آمریکایی عبارتند از:
– مارک ایمپلنت اینترالاک (Interlock)
– مارک ایمپلنت بیوهوریزونز (BioHorizons)
– مارک ایمپلنت بایکان (Biocon)
– مارک ایمپلنت تری (3i)
– مارک ایمپلنت زیمر بیومت (Zimmer Biomet)
٤. ایمپلنت‌های سوئدی
مارک‌های برتر ایمپلنت سوئدی شامل:
– مارک ایمپلنت نابل بیوکر (Nobel Biocare)
– مارک ایمپلنت استرا (Stra)
5- ایمپلنت فرانسوی
مارک‌های برتر ایمپلنت فرانسوی به شرح زیر هستند:
– مارک ایمپلنت ای دی ای (ADI)
– مارک ایمپلنت یوروتکنیکا (Euroteknika)
٦. ایمپلنت‌های آلمانی
مارک‌های برتر ایمپلنت آلمانی به شرح زیر می‌باشند:
– مارک ایمپلنت زایا (ZaYa)
– مارک ایمپلنت بگو (BEGO)
– مارک ایمپلنت مدنتیکا (Mdentika)
٧. ایمپلنت‌های چینی
مارک‌های ایمپلنت چینی به شرح زیر هستند:
– مارک ایمپلنت وانژو (WanJou)
– مارک ایمپلنت گرین دنتک (Green Dentech)
– مارک ایمپلنت هونگ کو (HongKo)
٨. ایمپلنت‌های ایرانی
در زمینه ایمپلنت‌های دندانی ساخت کشور ایران نیز مارک‌هایی وجود دارند که به عنوان محصولات داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان نمونه:
– مارک ایمپلنت شرکت کیمیا کاشت اطبا
– مارک ایمپلنت سینا بایونیک
تشخیص انواع استخوان جهت تعیین طول مناسب ایمپلنت
شناسایی انواع گوناگون استخوان در بازه زمانی کاشت ایمپلنت می‌تواند تنها در زمانی که دنداپزشک متخصص در حال کشیدن دندان یا در حین انجام عمل دریل کردن به استخوان است، انجام شود. به طور کلی، استخوان موجود در منطقه فک به پنج دسته تقسیم می‌شود.
- نوع اول استخوان:
این نوع استخوان به گونه‌ای فشرده است که قرارگیری پایه ایمپلنت در آن به طرز دشواری انجام می‌شود. به همین دلیل، حفره‌ای که برای کاشت ایمپلنت ایجاد می‌شود، اندازه‌ای مشابه قطر ایمپلنت دارد. این اقدام به منظور جلوگیری از فشار زیاد یا اصطحکاک بیش از حد بین ایمپلنت و استخوان است. فشار بیش از ۶۰ نیوتن ممکن است منجر به کاهش خونرسانی به استخوان فک شده و در نتیجه مانع ایمپلنت از جوشیدن درست می‌شود. - نوع دوم استخوان:
در این نوع، استخوان نیز دارای تراکم بالایی است و حفره‌ای که برای کاشت ایمپلنت ایجاد می‌شود، اندازه‌ای مشابه قطر فیکسچر دارد. اما با این تفاوت که این حفره تا قسمت بالایی استخوان (کرست استخوان) ایجاد می‌شود تا ایمپلنت به طور مناسب در آن جا جای‌گیری شود. - نوع سوم استخوان:
این نوع استخوان دارای تراکم کمتری است و در فرآیند دریل کردن، حفره‌ای با عمق کمتر از نوع دوم استخوان ایجاد می‌شود. این اقدام به منظور ایجاد تراکم لازم با پیچش ایمپلنت و جلوگیری از مشکلات احتمالی ایجاد می‌شود. در برخی موارد، کرست استخوان ممکن است مقاوم باشد اما زیرساخت آن ضعیف است. از این رو، استفاده از دریل کمتری به کار می‌رود تا ایمپلنت به درستی جوش شود. - نوع چهارم استخوان:
این نوع استخوان کم‌تراکم‌ترین نوع است و حفره‌ای که توسط دریل در آن ایجاد می‌شود، تنها اندازه‌ای مشابه یک روزنه دارد. این حفره به اندازه‌ی کافی برای وارد کردن فیکسچر به استخوان است و مابقی فضا توسط ایمپلنت پر می‌شود. در برخی مواقع، استفاده از پودر استخوان ممکن است برای ایجاد تراکم مناسب در این نوع استخوان مورد استفاده قرار گیرد. - نوع پنجم استخوان:
این نوع استخوان هنوز به شکل نهایی نرسیده و تراکم کافی برای کاشت ایمپلنت را ندارد. به همین دلیل، توصیه می‌شود از انجام جراحی کاشت ایمپلنت در این نوع استخوان خودداری کرد.
ایمپلنت دندان چند جلسه طول میکشد
فرآیند کاشت ایمپلنت دندانی به چند جلسه درمانی نیاز دارد؟ در مراحل کاشت پروتز دندانی، برای کاشت یک دندان به ترتیب زیر عمل می‌شود:
1. جلسه اول: کاشت پایه پروتز (فیکسچر)
2. جلسه دوم: پس از ۱۵ روز برای باز کردن بخیه‌ها مراجعه می‌شود.
3. جلسه سوم: پس از گذشت حدود دو ماه، جهت بررسی وضعیت فک، لثه و دندان‌ها مراجعه می‌شود.
4. جلسه چهارم: پس از یک ماه از جلسه قبلی، برای بستن هیلینگ مراجعه می‌شود.
5. جلسه پنجم: ۱۵ روز پس از قالب‌گیری، جهت ساخت ایمپلنت انجام می‌شود.
6. جلسه ششم: فریم قالب‌گیری شده ۵ روز بعد جهت آزمایش تست می‌شود.
7. جلسه هفتم: در نهایت، ۵ روز بعد از آزمایش، پروتز دندانی نهایی تحویل داده می‌شود.
این زمان‌بندی حداقل زمان مورد نیاز برای پروسه کاشت ایمپلنت است. ممکن است برای کاشت ایمپلنت در فک پایین، زمان مورد نیاز کمتر باشد. به همین دلیل، توصیه می‌شود در صورت کاشت ایمپلنت در هر دو فک، شروع فرآیند درمان به‌طور همزمان یا با فاصله کمتری انجام شود. با این حال، برخی بیماران ترجیح می‌دهند با کاشت ایمپلنت در یک فک شروع کنند و پس از رضایت، فرآیند درمان را برای دندان‌های دیگر ادامه دهند. به طور کلی، دندانپزشکان توصیه می‌کنند همزمانی درمان‌ها، منجر به بهتر تقسیم بندی فضا و قرینه‌سازی بهتری خواهد شد.
فواید کاشت دندان
ایمپلنت‌های دندان به عنوان جایگزینی مصنوعی برای دندان‌های از دست رفته، علاوه بر جلب ریشهٔ دندان، به نحوی طراحی شده‌اند که تاثیر موثری در بهبود وضعیت دهان ایجاد می‌کنند. ساختار ایمپلنت از سه قسمت تشکیل شده است: بخش اصلی ایمپلنت که به‌طور مستقیم در استخوان قرار می‌گیرد، اباتمنت که ایمپلنت را با روکش ارتباط می‌دهد، و قطعه روکش که در نهایت به ایمپلنت اتصال دارد. ایمپلنت‌ها می‌توانند به منظور جایگزینی یک دندان تنها، چندین دندان مجاور، تمام دندان‌های فک، یا حمایت از پروتزهای متحرک یا ثابت مورد استفاده قرار گیرند. هزینه ایمپلنت‌ها معمولاً بر اساس پیچیدگی کار، مراحل مورد نیاز، یا احتمال نیاز به جراحی اضافی متفاوت است.
1. ظاهر طبیعی:
ایمپلنت‌ها با طراحی دقیق، به شکلی که شبیه دندان‌های طبیعی به نظر می‌آیند، به شما احساس طبیعی و اطمینان در فعالیت‌های اجتماعی خود را می‌دهند. این به شما اجازه می‌دهد که بدون نگرانی از افتادن یا ناهماهنگی دندان‌های مصنوعی، به زندگی روزمره خود ادامه دهید.
2. ماندگاری و قابل اعتماد:
با مراقبت مناسب و رعایت دستورات پس از کاشت، ایمپلنت‌ها می‌توانند به مدت طولانی‌تری در دهان باقی بمانند و نتایج قابل پیش‌بینی را به همراه داشته باشند.
3. نسبت موفقیت بالا:
به دلیل برنامه‌ریزی دقیق و سفارشی برای کاشت ایمپلنت‌ها، درصد موفقیت این فرآیند نسبت به سایر روش‌های جایگزینی دندان به طور قابل توجهی بیشتر است. افرادی که به سلامتی خوبی دست یافته‌اند، احتمال موفقیت بیشتری در کاشت ایمپلنت دارند.
4. بهبود توانایی خوردن و گریزاندن:
با وجود قرارگیری ایمپلنت در استخوان فک، به تدریج استخوان حفظ می‌شود و تحلیل استخوان کمتر اتفاق می‌افتد. این امر باعث می‌شود تا توانایی خوردن و گوش دادن بهتر شود و صحبت کردن واضح‌تر انجام گیرد.
5. بهبود ویژگی‌های صورت و استخوان:
ایمپلنت‌ها، بدون نیاز به بریدن دندان‌های مجاور، بافت طبیعی دهان را حفظ می‌کنند. همچنین، با کاهش تحلیل و زوال استخوان، به سلامت استخوان‌های فک کمک کرده و به نوعی ساختار آنها را ترمیم می‌کنند.
به طور خلاصه، کاشت ایمپلنت دندان به معنای جایگزینی دندان‌ها و ریشه‌های خراب یا دچار آسیب با دندان‌ها و ریشه‌های مصنوعی است. ایمپلنت‌ها می‌توانند به عنوان جایگزینی مطمئن‌تر و بهتر برای پروتزهای سنتی باشند. این فرآیند بخشی از روش‌های جراحی دندانپزشکی است که اگر با آن آشنا نیستید، ممکن است تفاوت‌های آن با دیگر فرآیندهای دندانپزشکی را ندانید.
ضرر ایمپلنت دندان
اگرچه انتخاب‌های متعددی برای جایگزینی دندان‌های از دست‌رفته وجود دارد، اما ایمپلنت‌های دندانی به مزایای منحصربه‌فردی نسبت به روش‌های دیگر دست می‌یابند. با این حال، باید به موارد زیر به‌عنوان احتمالی‌ترین اثرات جانبی توجه داشت:
۱. تجربه‌ی کوتاه‌مدت احساس لغزش دندان مجاور ایمپلنت (این احساس معمولاً پس از سه هفته تا یک ماه به‌صورت طبیعی تراز می‌شود.)
۲. احتمال وقوع درد (بیشترین مدت درد معمولاً در سه یا چهار روز اول پس از عمل ایمپلنت‌گذاری است.)
۳. تورم (عمدتاً از روز پس از عمل ایمپلنت‌گذاری شروع می‌شود و در یک هفته بهبودی کامل می‌یابد.)
۴. احساس گزگز یا کم‌حسی در اطراف لب
۵. احتمال جداشدن روکش از ایمپلنت دندانی
۶. خطر لغزش روکش ایمپلنت در صورت فشار زیاد در مناطق دهان
۷. احتمال راحتی پیچ‌های داخلی ایمپلنت (که بیشتر به دلیل فشار غیرطبیعی در ناحیه دندان قروچه رخ می‌دهد.)
۸. شکستگی نادر بدنه ایمپلنت
تفاوت ایمپلنت دیجیتال و معمولی در دندانپزشکی مدرن
هنگامی که به دندانپزشکی مدرن فکر می‌کنیم، انتخاب بین روش‌های سنتی و فناوری‌های پیشرفته ممکن است برایمان پیش بیاید. یکی از این تصمیمات مهم، انتخاب بین ایمپلنت دندان دیجیتال و سنتی است. این دو روش دارای مزایا و معایب منحصر به فردی هستند که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.
ایمپلنت دندان دیجیتال
ایمپلنت دندان دیجیتال یک پیشرفت چشمگیر در عرصه ایمپلنت دندان است. با بهره‌گیری از فناوری‌های دیجیتالی مانند اسکن دقیق دهان و شبیه‌سازی سه‌بعدی، این روش اجازه می‌دهد تا ایمپلنت دندان دقیقاً به اندازه، شکل و موقعیت دندان‌های اصلی جایگزین شود. این معنا دارد که برای بیماران نیازی به تعدیل دندان‌های مجاور نیست و همچنین زمان جراحی کمتر و بهبودی سریع‌تر به همراه دارد.
ایمپلنت دندان معمولی
در مقابل، ایمپلنت‌های دندان سنتی به عنوان یک گزینه پایدار و معمولی شناخته می‌شوند. این روش با تجربه‌های چندین دهه‌ای و پیش‌بینی موفقیت بلند مدت همراه است. تشخیص با استفاده از اشعه ایکس معمولی انجام می‌شود و ماده‌ای برای قالب‌گیری استفاده می‌شود که اطلاعات دقیقی ارائه می‌دهد. یکی از مزایای اصلی ایمپلنت‌های سنتی، دسترسی آسان به این روش در اکثر مراکز دندانپزشکی است.
نتیجه‌گیری
همان‌طور که مشخص است، ایمپلنت دندان دیجیتال و روش سنتی دارای ویژگی‌ها و مزایای منحصر به فردی هستند. در انتخاب بین این دو، باید به نیازها و ترجیح‌های شخصی خود توجه داشته باشید. از یک سو، ایمپلنت دندان دیجیتال با دقت و فناوری بهبودی سریع‌تری را فراهم می‌کند. از سوی دیگر، ایمپلنت‌های دندان سنتی با تجربه‌های بلند مدت و پایداری خودشان مورد توجه هستند. به هر حال، توصیه می‌شود قبل از انتخاب، با دندانپزشک معتبری مشورت کرده و به نظرات ایشان اهمیت دهید.
ایمپلنت دندان برای چه سنی است
راه‌های بسیاری وجود دارد که می‌توان توجیه کرد که ایمپلنت‌های دندان به عنوان یک گزینه درمانی ایده‌آل برای افرادی که یک یا چند دندان از دست داده‌اند، تبدیل به گزینه‌ای جذاب شده‌اند. ایمپلنت‌های تیتانیومی به عنوان جایگزینی برای ریشه‌های دندان‌های گمشده عمل می‌کنند و عملاً به عنوان دندان‌های جدید برای فرد می‌پردازند. یکی از مزایای اصلی این ایمپلنت‌ها این است که به استخوان فک اتصال دائمی دارند، به‌همین دلیل از دیگر گزینه‌های مصنوعی متحرک که ممکن است جابجا شوند، بهتر و پایدارتر هستند. از مزایای دیگر آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
– بهبود توانایی چانه‌زنی و صحبت کردن بیمار
– بهبود عملکرد و ظاهر شبیه به دندان‌های طبیعی
– عدم نیاز به خارج کردن برای تمیزی دندان‌ها
– جلوگیری از افتادگی صورت که در دندان‌های مصنوعی شایع است
– ماندگارتر و کارآمدتر از دندان‌های مصنوعی یا پروتزها
هرچند که ایمپلنت‌ها از مزایای فراوانی برخوردارند، اما متاسفانه برای همه افراد مناسب نیستند، به خصوص افرادی که کمتر از 18 سال دارند. یکی از شرایط اساسی برای ایمپلنت‌های دندان این است که فک و دهان بیمار به اندازه کافی رشد کرده باشد تا بتوان به‌طور کامل از این سیستم پشتیبانی کرد. این رشد معمولاً در اواخر دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی اتفاق می‌افتد. اگر ایمپلنت‌ها قبل از رشد کامل فک و دهان کاشته شوند، ممکن است رشد استخوان مختل شده و مشکلاتی ایجاد شود. همچنین، مشکلات دیگری مانند ایجاد فضاهای بین دندان‌ها، مشکلات پروتزی و تغییرات زیبایی نیز می‌توانند رخ دهند.
بررسی شرایط برای کاشت دندان در نوجوانان
برای ارزیابی موجبات مناسبی برای انجام ایمپلنت دندان در نوجوانان، دندانپزشکان از تصاویر اشعه ایکس استفاده می‌کنند تا میزان رشد و توسعه استخوان‌ها را اندازه‌گیری کنند. اگر استخوان‌ها به اندازه کافی رشد کرده باشند، انجام عمل جراحی ایمپلنت امکان‌پذیر است. اما در صورتی که بیمار زیر 18 سال باشد، نیاز به رضایت والدین برای انجام جراحی و جایگزینی دندان‌ها با ایمپلنت‌ها وجود دارد.
لازم به ذکر است که استفاده از ایمپلنت‌های دندان در افراد مراقبت‌نشده یا کودکان و نوجوانان توصیه نمی‌شود. با توجه به وضعیت سلامت کلی بیمار و نیاز به رشد کامل فک و دهان، ایمپلنت‌های دندان برای افراد مسن‌تر اغلب گزینه مناسبی به‌نظر می‌رسند. در نهایت، با پیشرفت علم پزشکی و افزایش امکانات درمانی، افراد می‌توانند به‌طور طولانی‌مدت از ایمپلنت‌های دندان استفاده کنند تا عملکرد طبیعی دندان‌های خود را بهبود بخشند و از زندگی روزمره‌شان لذت ببرند.
ایمپلنت دندان برای چه کسانی مناسب است
استفاده از ایمپلنت دندان توصیه‌ای است که دندانپزشکان به افرادی می‌دهند که به هر دلیلی یک یا چند دندان از دست داده‌اند. برای ایجاد تفاوت بیشتر در متن، به برخی از جوانب مهم که از نظر فنی و کلینیکی برای تعیین کاندید مناسب ایمپلنت دندان حائز اهمیت هستند، پرداخته‌ایم:
وضعیت لثه:
به‌طور معمول، لثه‌های سالم و بدون عفونت یک پیش‌نیاز اساسی برای کاشت ایمپلنت دندان محسوب می‌شوند. زیرا در طول فرآیند کاشت، با لثه‌ها به طور مستمر کار خواهد شد. بنابراین، افرادی که مشکلات لثه‌ای دارند، مانند عفونت‌های ژنژیویت یا بیماری‌های پریودنتال، ممکن است مناسبی برای کاشت ایمپلنت نباشند.
به‌طور معمول، لثه‌های سالم و بدون عفونت یک پیش‌نیاز اساسی برای کاشت ایمپلنت دندان محسوب می‌شوند. زیرا در طول فرآیند کاشت، با لثه‌ها به طور مستمر کار خواهد شد. بنابراین، افرادی که مشکلات لثه‌ای دارند، مانند عفونت‌های ژنژیویت یا بیماری‌های پریودنتال، ممکن است مناسبی برای کاشت ایمپلنت نباشند.
تراکم استخوانی:
تراکم کافی استخوان برای ثبات ایمپلنت بسیار مهم است. افراد با استخوان‌های فک قوی می‌توانند به‌طور موفقیت‌آمیزی به این درمان فکر کنند، اما در مواردی که استخوان کافی ندارد، پیوند استخوانی ممکن است لازم شود.
تراکم کافی استخوان برای ثبات ایمپلنت بسیار مهم است. افراد با استخوان‌های فک قوی می‌توانند به‌طور موفقیت‌آمیزی به این درمان فکر کنند، اما در مواردی که استخوان کافی ندارد، پیوند استخوانی ممکن است لازم شود.
سلامت دهان و دندان:
ایمپلنت دندان برای افرادی که هیچ مشکل عفونتی یا دندانی ندارند (زیرا این مشکلات می‌توانند جراحی را تعطیل کنند) مناسب است. در صورت وجود هر گونه مشکل، کاشت ایمپلنت به موقع به تأخیر خواهد افتاد.
ایمپلنت دندان برای افرادی که هیچ مشکل عفونتی یا دندانی ندارند (زیرا این مشکلات می‌توانند جراحی را تعطیل کنند) مناسب است. در صورت وجود هر گونه مشکل، کاشت ایمپلنت به موقع به تأخیر خواهد افتاد.
استعمال دخانیات:
افرادی که معمولاً سیگار می‌کشند یا از دخانیات استفاده می‌کنند، به‌طور عمومی بهتر است از کاشت ایمپلنت دندان خودداری کنند. زیرا دخانیات می‌توانند به سلامت دهان و دندان آسیب برسانند و فرآیند بهبودی را تشویق نمی‌کنند.
افرادی که معمولاً سیگار می‌کشند یا از دخانیات استفاده می‌کنند، به‌طور عمومی بهتر است از کاشت ایمپلنت دندان خودداری کنند. زیرا دخانیات می‌توانند به سلامت دهان و دندان آسیب برسانند و فرآیند بهبودی را تشویق نمی‌کنند.
رفتارهای دندان‌قروچه‌ای:
افرادی که به عادت دندان‌قروچه کردن یا فشردن دندان‌ها در زمان استراحت می‌پردازند، ممکن است خطر آسیب به ایمپلنت‌ها را افزایش دهند. این افراد باید در صورت نیاز به درمان رفتار دندان‌قروچه‌ای خود پیش از کاشت ایمپلنت، آن را مدیریت کنند.
افرادی که به عادت دندان‌قروچه کردن یا فشردن دندان‌ها در زمان استراحت می‌پردازند، ممکن است خطر آسیب به ایمپلنت‌ها را افزایش دهند. این افراد باید در صورت نیاز به درمان رفتار دندان‌قروچه‌ای خود پیش از کاشت ایمپلنت، آن را مدیریت کنند.
شرایط انجام ایمپلنت
پیش از هر اقدام، انتشار دهنده ایمپلنت دندان باید اطمینان حاصل کند که شرایط استخوانی لازم برای اجرای موفقیت‌آمیز این فرآیند وجود دارد. ارتباط محکم بین ایمپلنت و استخوان فک برای نتیجه مطلوب اساسی است؛ از اینرو، کیفیت و تراکم استخوان اهمیت دارند. در ادامه، موارد دیگری نیز مورد توجه قرار می‌گیرند. وضعیت کلی سلامت بیمار نیز باید مورد مراعات قرار گیرد، زیرا اجرای کاشت ایمپلنت به عنوان یک تداخل جراحی، نیازمند آرام‌بخشی و رعایت مراحل بهبودی است. از این رو، افرادی که دچار مشکلات عمومی دهان و دندان هستند، به خصوص افراد مصرف‌کننده سیگار یا الکل یا دارای دیابت، ممکن است با موفقیت کمتری در این فرآیند مواجه شوند. در علاوه، به شرایط لثه‌های سالم نیز نیاز است؛ زیرا شکست ایمپلنت در افرادی با لثه‌های ضعیف ممکن است رخ دهد.
در افراد جوان که فک‌هایشان در مراحل رشد هستند، اجرای این فرآیند توصیه نمی‌شود. همچنین، زنان باردار نیز باید از انجام این تداخل خودداری کنند. افرادی که به سیگار یا الکل معتاد هستند، باید پیش از اقدام به کاشت ایمپلنت، این عادات را رها کنند. بیماران پس از انجام فرآیند ایمپلنت دندان نیز باید به مراقبت‌های لازم پایبند باشند. توصیه نمی‌شود که افرادی که در اثر درمان با دزهای بالای پرتودهی در مناطق سر یا گردن قرار گرفته‌اند، ایمپلنت دندان انجام دهند. همچنین، افرادی که با مشکلات مزمن یا بیماری‌های سیستمیک روبرو هستند، ممکن است مناسب نباشند. شرایطی که ممکن است منجر به عدم صلاحیت برای انجام ایمپلنت شوند، شامل دیابت ناکنترل‌شده، بیماری‌های بافت‌همبند، هموفیلی و نقص ایمنی هستند.
در افراد جوان که فک‌هایشان در مراحل رشد هستند، اجرای این فرآیند توصیه نمی‌شود. همچنین، زنان باردار نیز باید از انجام این تداخل خودداری کنند. افرادی که به سیگار یا الکل معتاد هستند، باید پیش از اقدام به کاشت ایمپلنت، این عادات را رها کنند. بیماران پس از انجام فرآیند ایمپلنت دندان نیز باید به مراقبت‌های لازم پایبند باشند. توصیه نمی‌شود که افرادی که در اثر درمان با دزهای بالای پرتودهی در مناطق سر یا گردن قرار گرفته‌اند، ایمپلنت دندان انجام دهند. همچنین، افرادی که با مشکلات مزمن یا بیماری‌های سیستمیک روبرو هستند، ممکن است مناسب نباشند. شرایطی که ممکن است منجر به عدم صلاحیت برای انجام ایمپلنت شوند، شامل دیابت ناکنترل‌شده، بیماری‌های بافت‌همبند، هموفیلی و نقص ایمنی هستند.
روش ایمپلنت دندان
ایمپلنت دندان به عنوان یک ریشه مصنوعی، به منظور حمایت از دندان‌های مصنوعی در فک، در نظر گرفته می‌شود. بر اساس وضعیت خاص هر بیمار و نوع ایمپلنت انتخابی، برنامه درمانی مشخص می‌شود. به موارد زیر پرداخته می‌شود:
– ایمپلنت دندان ممکن است برای جایگزینی یک دندان از دست رفته استفاده شود. این موارد به افرادی که یک دندان را از دست داده‌اند، اختصاص دارند. همچنین، اگر بیمار تعدادی از دندان‌های خود را از دست داده باشد، ایمپلنت‌ها جهت جایگزینی این دندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. در مواردی که تمام دندان‌ها از دست رفته باشند، ایمپلنت‌های کامل می‌توانند به کمک طرح درمانی مناسب اجرا شوند. به علاوه، اهمیت کیفیت استخوان در موفقیت ایمپلنت دندان ذکر شده است.
– سیستم ایمپلنت دندان شامل بدنه ایمپلنت و اباتمنت دندانی است که ممکن است شامل یک پیچ ثابت برای اتصال اباتمنت باشد. در مرحله اول، ایمپلنت در استخوان فک به عنوان ریشه مصنوعی جای می‌گیرد. سپس اباتمنت با استفاده از پیچ‌های فیکساتور به بدنه ایمپلنت متصل می‌شود. در مراحل بعدی، اباتمنت از طریق لثه به داخل دهان انتقال می‌یابد و به این ترتیب، دندان‌های مصنوعی به خوبی تثبیت می‌شوند.
به مدت چه زمانی پس از جراحی خارج کردن دندان، می‌توان به کاشت ایمپلنت دندان پرداخت؟
در صورتی که کاشت ایمپلنت دندان به‌صورت همزمان با خارج کردن دندان انجام نشود، باید منتظر مدت دو ماهه دیگر باشید تا استخوان در منطقه دندانی جای خالی شکل بگیرد. به همین دلیل، برای انجام موفقیت‌آمیز کاشت ایمپلنت، توصیه می‌شود که قبل از تشکیل کامل استخوان، اقدام به کاشت ایمپلنت نمایید. اما اگر دندانپزشک تصمیم به انجام همزمان کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت دارد، باید متغیرهایی از جمله قطر و تعداد ریشه‌های دندان، طول استخوان فک، و موقعیت ریشه نسبت به سینوس را مورد بررسی قرار دهد. همچنین، تضمین کسب اطمینان از عدم وجود عفونت در منطقه‌ی دندانی ضروری است.
در صورتی که به‌زودی پروتز دندان بر روی محل دندان خارج شده قرار نگیرد، امکان دارد استخوان در این منطقه تخریب شده و باعث مشکلاتی همچون سختی در جویدن غذا گردد. علاوه بر این، تخریب استخوان می‌تواند منجر به خم شدن دندان‌های سالم در اطراف شود. اگر دندانپزشک شما تاخیر در کاشت ایمپلنت توصیه کرده است، اغلب این نوع کاشت با استفاده از ایمپلنت‌های کوچکتر انجام می‌شود؛ زیرا در این بازه‌ی زمانی معمولاً استخوان کمتری در دسترس است. به‌همین دلیل، تعیین زمان مناسب برای کاشت ایمپلنت و انتخاب روش مناسب برای این کار به‌عهده دندانپزشک متخصص پروتز یا جراحی فک و صورت است که تنها با انجام معاینات می‌توان به این تصمیمات رسید. در هنگام معاینه، شرایط استخوان فک، وضعیت دندان‌های سالم، استقامت و موقعیت آنها، و شرایط لثه‌ای نیز بررسی می‌شود.
روش انتخاب بهترین پزشک ایمپلنت
چگونه می‌توان بهترین دندانپزشک ایمپلنت دندان را انتخاب کرد؟ برای پیدا کردن برترین دندانپزشک، باید دانسته باشید که کدام ویژگی‌ها برای یک متخصص ایمپلنت دندان ضروری هستند. این ویژگی‌ها ممکن است بسته به شرایط متفاوت باشند، از جمله:
– نوع و مارک ایمپلنت مورد استفاده
– شهرت و اعتبار دندانپزشک
– آشنایی با تکنولوژی‌های جدید
– سابقه کاری و تجربه در زمینه ایمپلنت‌گذاری
– داشتن بورد تخصصی در زمینه ایمپلنت
– انجام معاینه کامل و دقیق قبل از آغاز درمان
– اختصاص زمان کافی برای مشاوره مناسب با بیمار
– تعداد کاشت‌های ایمپلنتی انجام شده توسط دندانپزشک در طول سال‌ها
قبل از انجام جراحی ایمپلنت دندانی
پیش از هر اقدام جراحی ایمپلنت، دندانپزشک معالج به بیمار توضیح می‌دهد که چگونه باید خود را برای درمان آماده کند. پیش از شروع هر گونه درمان، اطلاعات دندانپزشکی موردنیاز جمع‌آوری می‌شود. برای این منظور، یک پرسشنامه درباره وضعیت پزشکی خاص شما ارائه می‌شود. لطفاً این پرسشنامه را به دقت پر کنید و هر گونه جزئیات مهم که در آن وجود ندارد، به پزشک خود اطلاع دهید. پیروی از تمامی مراحل درمان به‌خوبی، به طور کلی به موفقیت ایمپلنت‌گذاری کمک خواهد کرد، مگر اینکه شرایط خاص خطراتی را به همراه داشته باشد.
مرحله اول:
پیش از انجام جراحی ایمپلنت دندانی، لازم است لثه‌ها مورد معاینه قرار گیرند و اطمینان حاصل شود که به‌طور کامل سالم هستند. همچنین، هر گونه عفونت یا خراش در منطقه اطراف ایمپلنت باید قبل از جراحی به‌طور کامل درمان شود.
سپس، با تایید سلامت بافت‌های دهانی، لازم است اسکن رادیوگرافی مخصوص کاشت (معمولاً با نام‌های CBCT یا DVT شناخته می‌شود) از منطقه مورد نظر تهیه شود. این اسکن توسط مراکز تخصصی رادیولوژی صورت می‌گیرد و باعث تعیین دقیق ارتفاع، ضخامت استخوان و موارد دیگری مانند مسیر عبور اعصاب و موقعیت سینوس‌ها می‌شود. نتایج این اسکن به همراه یک گزارش و CD ارائه می‌شود.
مرحله دوم:
پس از بررسی تصاویر اسکن و با توجه به عوامل مختلف از جمله ارتفاع و ضخامت استخوان، دندانپزشک برنامه‌ای برای جایگاه دقیق ایمپلنت ترسیم می‌کند. او همچنین عوامل مهم دیگری مانند موارد عبور اعصاب و مسیر سینوس‌ها را نیز ارزیابی می‌کند. این برنامه‌ریزی بهترین مکان و ابعاد برای قرارگیری ایمپلنت دندان را تعیین می‌کند.
آخرین نکته مهم قبل از جراحی ایمپلنت‌گذاری، مربوط به شرایط پزشکی خاص شما است. در صورت وجود مشکلاتی مانند فشار خون بالا، سابقه سکته قلبی یا مغزی، یا حتی عمل پیوند اعضا، ممکن است نیاز به تغییر در دوز داروها یا تجویز داروهای خاص داشته باشید. همچنین، اگر به علت بیماری‌های اساسی دیگری تحت نظر پزشک متخصص دیگری هستید، نیاز به مشورت با او نیز وجود دارد.
روش‌های ایمپلنت‌گذاری دندان و توضیح نحوه اجرای هرکدام
روش‌های ایمپلنت‌گذاری دندان به سه نوع یک‌مرحله‌ای، دو‌مرحله‌ای و دندانی تقسیم می‌شوند. در ادامه، به معرفی و روش اجرای هریک از این روش‌ها می‌پردازیم.
روش یک‌مرحله‌ای (Non-submerged):
در این روش، پس از خلع دندان معیوب، ممکن است لثه‌ها به اندازه کافی برای پوشش ایمپلنت کافی نباشد. در این حالت، از روش یک‌مرحله‌ای با حد لثه (Non-submerged) استفاده می‌شود. در این روش، ایمپلنت دندانی در استخوان فک قرار می‌گیرد و بخش برون‌فکی ایمپلنت از لثه خارج می‌شود. سپس، لثه به دور ایمپلنت در همان مرحله بافت‌زایی می‌شود و نیازی به جراحی دوم نیست. پس از ۲ ماه برای ایمپلنت‌های فک پایین و ۳ ماه برای ایمپلنت‌های فک بالا، فرآیند قالب‌گیری برای ساخت روکش اصلی آغاز می‌شود. این روش معمولاً برای اکثر بیماران مناسب است.
روش دو‌مرحله‌ای (Submerged):
در این روش، ایمپلنت دندانی در استخوان فک قرار می‌گیرد و پس از آن، لثه بر روی ایمپلنت بخیه زده می‌شود. به این ترتیب، ایمپلنت به‌طور کامل در لثه‌ها غوطه‌ور شده و قابل دید نیست. این روش برای جلوگیری از آلودگی‌های محیطی به ایمپلنت و درنتیجه حفظ بهتر آن انجام می‌شود. پس از حدود ۲ ماه برای ایمپلنت‌های فک پایین و ۳ ماه برای ایمپلنت‌های فک بالا، لثه به‌طور محدود باز می‌شود و قطعه موقتی ایمپلنت (که معمولاً شبیه پیچ است) از لثه بیرون می‌آید. در این مرحله، ترمیم لثه در دوران حدودی از یک تا دو هفته ضروری است. در مرحله بعدی، قالب‌گیری برای ساخت روکش دائمی انجام می‌شود. با توجه به نیاز به حفظ ظاهر زیبایی، ممکن است یک پروتز موقتی دندان متحرک به بیمار ارائه شود که باید در شب‌ها از دهان خارج شود. نهایتاً، پروتز نهایی در زیر لثه قرار خواهد گرفت.
روش بارگذاری فوری ایمپلنت (Immediate Loading):
در این روش، همزمان با جراحی ایمپلنت‌گذاری، تاج دندانی نیز ساخته و بر روی ایمپلنت قرار داده می‌شود. این روش به‌خصوص برای دندان‌های جلو مورد استفاده قرار می‌گیرد تا بیمار در طی دوره ترمیم (حدود ۲ – ۳ ماه) بدون دندان نباشد. اما نکته مهم این است که تاجی که در این مرحله قرار داده می‌شود، موقتی است و دندان اصلی در مراحل بعد ترمیم به بیمار تحویل داده می‌شود. این روش این مزیت را دارد که در یک جلسه هم جراحی ایمپلنت‌گذاری و هم ترمیم انجام می‌شود. همچنین، در صورت نیاز به ترمیم استخوان نیز در همین مرحله انجام می‌شود.
فرآیند جراحی ایمپلنت دندان و مراحل آن
- زمان انجام جراحی ایمپلنت دندانی به تعداد و پیچیدگی عمل بستگی دارد و ممکن است در یک عمل چند ایمپلنت قرار گیرد که این موجب افزایش زمان جراحی خواهد شد.
- جهت انجام این جراحی، معمولاً از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود تا دهان شما بی‌درد شود و شما می‌توانید در طول جراحی بیدار باشید. در برخی موارد، برای کاهش اضطراب، از آرام‌بخش‌ها نیز استفاده می‌شود.
- پس از بی‌حسی کامل لثه، دندانپزشک یک برش کوچک در لثه ایجاد می‌کند و یک سوراخ کوچک در استخوان فک ایجاد می‌شود. ایمپلنت در این سوراخ قرار داده می‌شود.
- در موارد خاص، اگر دندان آسیب دیده باشد، ممکن است جراحی کشیدن دندان و قرار دادن ایمپلنت در یک مرحله انجام شود. این روش به نام “ایمپلنت فوری یک مرحله” شناخته می‌شود، اما تنها در شرایط خاص قابل انجام است.
- در صورت عدم امکان انجام روش فوق، ایمپلنت پس از مدتی (٣-۶ ماه برای فک بالا و ٢-۴ ماه برای فک پایین) پس از جراحی کشیدن دندان قرار داده می‌شود تا استخوان فک بهبود یابد؛ این روش به عنوان “ایمپلنت تاخیری” شناخته می‌شود.
- در موارد نادر، ممکن است لازم باشد که جراحی تحت بیهوشی انجام شود که در این صورت باید در مراکز ویژه با تجهیزات مناسب انجام شود و شما در طول جراحی کاملاً بیهوش خواهید شد.
- در روش یک مرحله، میله و اتصالات برای پروتز و ایمپلنت همزمان قرار داده می‌شوند و پس از جراحی، قسمت‌های دیده‌شونده آن در دهان باقی می‌مانند.
- در روش دو مرحله، ابتدا میله در زیر لثه قرار می‌گیرد و پس از مدتی منتظر می‌مانیم تا لثه و استخوان بهبود یابند. سپس در جراحی دوم، اتصالات به میله اضافه می‌شوند.
- در هر دو روش، پس از گذشت چند ماه، پروتز نهایی طبق شرایط (موقت، ثابت یا متحرک) آماده و تحویل داده می‌شود. این باعث بهبود مشکلاتی مانند مشکلات در جویدن غذا و ایجاد زیبایی در پس از از دست دادن دندان‌ها می‌شود.
رعایت‌های قبل و پس از جراحی کاشت ایمپلنت دندان
برای افزایش ماندگاری و بهبودی سریع‌تر ایمپلنت، دندانپزشکان دستورالعمل‌هایی را برای مراقبت قبل و پس از عمل به بیماران ارائه می‌دهند که شامل موارد زیر می‌شود:
– پیش از دوره عمل، دخانیات و مصرف الکل را حداقل دو هفته قبل از جراحی قطع کنید. این تدابیر به عوارض نامطلوب و کاهش سرعت بهبودی جلوگیری می‌کنند.
– پس از جراحی، تا چند ساعت اول از خوردن و آشامیدن خودداری کنید، به ویژه اگر از بی‌حسی موضعی استفاده شده باشد، زیرا تاثیر آن ممکن است پس از 4 تا 6 ساعت برود. در صورت خوردن غذا در این مدت، ممکن است بافت نرم دهان تحت فشار قرار گیرد و آسیب ببیند.
– پس از عمل، حداقل تا 72 ساعت استراحت کنید و از انجام فعالیت‌های سنگین خودداری کنید. فشار دادن به سر و بلند کردن اشیاء سنگین می‌تواند خونریزی را افزایش داده و تورم را بیشتر کند. بهتر است سر خود را بالاتر از بدن نگه دارید تا تورم کاهش یابد.
– با مشورت پزشک، از مسکن‌های غیر تجویزی برای کاهش درد و التهاب استفاده کنید. معمول است که ناحیه جراحی تا چند روز پس از عمل حساس باشد، اما اگر درد بیش از یک هفته ادامه داشت، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
– در 24 ساعت اول از سرما درمانی استفاده کنید، مانند استفاده متناوب از یخ به مدت 15 دقیقه که می‌تواند تورم را کاهش داده و منطقه را بی‌حس کند.
– پس از جراحی، می‌توانید دندان‌های دیگر را مسواک بزنید. اما از مسواک زدن در محل کاشت خودداری کنید تا خونریزی و تحریک را جلوگیری کنید. برای کاهش احتمال عفونت، می‌توانید با آب نمک بعد از غذا دهان خود را آب‌کشی کنید.
– در اولین دو هفته پس از جراحی، غذاهای نرم و لطیف بخورید. از غذاهای مانند اسموتی‌ها، سوپ‌ها، پوره‌ها و غذاهای بخارپزی استفاده کنید تا به فشار و فشار زیاد بر روی فک‌ها جلوگیری شود.
ایمپلنت دندان درد دارد
در مراحل پس از انجام جراحی، به دلیل استفاده از داروهای بی حسی، درد به شما تحمیل نمی‌شود. همچنین، تجربه ناراحتی و درد پس از عمل به صورت کلی کاهش یافته و با استفاده از مسکن‌های معمولی به راحتی کنترل می‌شود. جراحی ایمپلنت دندان به معنای کاشت یک یا چند دندان در فک است و توسط متخصصین دندانپزشکی و جراحی دهان و دندان با تجربه انجام می‌شود.
داروهای بیهوشی با دقت مورد استفاده قرار می‌گیرند و تحت نظارت مستمر جهت اطمینان از ایمنی و موثری آنها قرار دارند، بنابراین روند جراحی به صورت بدون درد انجام می‌شود. حتی اگر در حین این عمل فشاری احساس شود، درد و تنش در طول جراحی به شما وارد نخواهد شد. ایمپلنت دندان عمل جراحی ای به شمار می‌آید، اما با توجه به مدیریت دقیق در طول آن، احساس درد به حداقل ممکن می‌رسد. با پیروی از دستورالعمل‌های پس از جراحی، هر گونه ناراحتی و درد موقتی به حداقل کاهش خواهد یافت.
داروهای بیهوشی با دقت مورد استفاده قرار می‌گیرند و تحت نظارت مستمر جهت اطمینان از ایمنی و موثری آنها قرار دارند، بنابراین روند جراحی به صورت بدون درد انجام می‌شود. حتی اگر در حین این عمل فشاری احساس شود، درد و تنش در طول جراحی به شما وارد نخواهد شد. ایمپلنت دندان عمل جراحی ای به شمار می‌آید، اما با توجه به مدیریت دقیق در طول آن، احساس درد به حداقل ممکن می‌رسد. با پیروی از دستورالعمل‌های پس از جراحی، هر گونه ناراحتی و درد موقتی به حداقل کاهش خواهد یافت.
اثرات دردناک پیوند استخوان
افرادی که نیاز به پیوند استخوان در فرآیند ایمپلنت دارند، ممکن است پس از جراحی کمی ناراحتی یا درد احساس کنند که امری طبیعی است. مصرف مسکن‌ها، به ویژه در سه یا چهار روز اول، می‌تواند به کاهش هر گونه ناراحتی یا درد کمک کند. افرادی که به درد حساسیت دارند، می‌توانند با مشاوره دندانپزشک خود، راهکارهای مدیریت درد مناسبی را انتخاب نمایند.
مدت زمان درد پس از کاشت دندان
در اکثر موارد، روند بهبودی پس از انجام عمل ایمپلنت دندانی تا ده روز به طول می‌انجامد. در ایام ابتدایی بعد از عمل، انتظار دارید که ممکن است کمی خونریزی رخ دهد و تورم تا حدود پنج روز می‌تواند همراه باشد. این وضعیت طبیعی است و با رعایت دستورالعمل‌های پس از جراحی بهبود خواهد یافت.
روش‌های کاهش درد پس از ایمپلنت
برای کاهش درد و ناراحتی پس از انجام کاشت دندان، می‌توانید به راهکارهای زیر توجه کنید. استفاده از پاراستامول یا ایبوپروفن به کنترل درد کمک می‌کند. همچنین، استفاده از یخ یا کمپرس سرد می‌تواند به کاهش التهاب و تورم کمک کند. شستشوی دهان منظم با آب نمک نیز می‌تواند به کاهش درد کمک کند. همچنین، اجتناب از مصرف غذاهای گرم و سفت و نوشیدنی‌های گرم نیز به کاهش ناراحتی کمک می‌کند. همچنین، بهتر است تا مدتی از انجام ورزش‌های شدید خودداری کنید تا در مسیر بهبودی هیچ مشکلی ایجاد نشود.
احتمال عدم موفقیت در فرآیند کاشت ایمپلنت دندان چقدر است؟
کاشت دندان یکی از موثرترین روش‌های درمانی در حوزه دندانپزشکی به شمار می‌آید. تحقیقات نشان می‌دهد که احتمال عدم موفقیت در کاشت ایمپلنت تنها به 2 درصد می‌رسد، و این نسبت بیشتر در شرایطی رخ می‌دهد که ایمپلنت به جایی از استخوان فک متصل نشده و به جای آن به بافت لثه پیوسته باشد. در این مواقع، ضروری است ایمپلنت متخلخل شده را تخلیه کرده و آن را با یک ایمپلنت جدید جایگزین نماییم. عوامل مؤثر بر این نتیجه شامل موارد زیر هستند:
1. ورود ضربه ناگهانی به ایمپلنت
2. حساسیت بیمار به جسم خارجی (در حالات نادر)
3. استفاده از محصولات دخانی
4. انجام جراحی توسط کارآموزان یا افراد غیرمتخصص
5. تحمل تروما (صدمه یا ضربه ناگهانی)
6. استفاده از پروتزهای کم‌کیفیت و توزیع نامناسب نیرو
7. عدم رعایت بهداشت دهان و دندان
کاشت ایمپلنت دندان بدون نیاز به جراحی
روش کاشت ایمپلنت بدون جراحی به این صورت است که با استفاده از اسکن دهان و تصاویر CT فک بیمار، یک مدل شبیه‌سازی شده در نرم‌افزار ایجاد می‌شود. این مدل به وسیله اطلاعاتی که از نوع فک بیمار، مکان سینوس و مسیر عصب به دست آمده است، تهیه می‌شود و توسط جراح لثه تایید می‌گردد.
سپس یک قطعه طراحی می‌شود که در واقع به عنوان راهنمای جراحی عمل می‌کند. این قطعه با توجه به تصاویر CT طراحی شده و مکان‌هایی که نیاز به کاشت ایمپلنت و حفره‌کردن دارند، در آن مشخص می‌شوند. راهنمای جراحی در داخل دهان بیمار ثابت می‌شود و جراح به عمل می‌پردازد. در این روش که به عنوان کاشت ایمپلنت بدون برش لثه نامیده می‌شود، جراح باید دقت به وضعیت زیرساخت استخوان داشته باشد و به همین جهت انجام CT ضروری است.
این روش ویژگی‌هایی از جمله آسانی برای دندانپزشکان و بیماران در مراحل قبل و بعد از جراحی، کاهش صدای ایمپلنت‌گذاری و نیاز به مراقبت‌های پس از عمل را داراست. چرا که در اینجا لثه برش نمی‌شود و بخیه زده نمی‌شود. علاوه بر این، کاشت ایمپلنت و نصب پروتز در یک مرحله انجام می‌شود، بنابراین تعداد نوبت‌های مراجعه کاهش می‌یابد.
درمان‌های جانبی مرتبط با ایمپلنت‌های دندانی چه هستند؟
یکی از انتخاب‌های معمول برای جایگزینی دندان‌های گمشده، استفاده از ایمپلنت‌های دندانی است. این ایمپلنت‌ها شامل پایه‌ای به نام فیکسچر هستند که درون استخوان جای می‌گیرد و به آن جوش می‌خورد. این روش نیازمند استخوان با کیفیت و تراکم مناسب است. بنابراین، در برخی مواقع، متخصصین ایمپلنت نیاز به اجرای درمان‌های جانبی مانند پیوند استخوان یا سینوس لیفت را تشخیص می‌دهند.
پیوند استخوان چه معنایی دارد؟
زمانی که مقدار کافی استخوان برای نصب ایمپلنت وجود نداشته باشد، از روش پیوند استخوان استفاده می‌شود. در این روش، پودر استخوان در محل خالی قرار داده می‌شود و سپس عمل پیوند استخوان انجام می‌شود. این اقدام باعث تقویت استخوان و ایجاد شرایط مناسب‌تری برای نصب ایمپلنت می‌شود.
سینوس لیفت چیست؟
در مواقعی که استخوان به دلیل عوامل مختلفی ضعیف شده باشد، ممکن است ارتفاع سینوس (مجرای هوایی در ماکزیلر) کاهش یابد و این موضوع باعث کمبود فضا برای نصب ایمپلنت شود. به منظور حل این مشکل، جراحی سینوس لیفت اجرا می‌شود. در این روش، سینوس به طور موقت به بالا جابجا می‌شود و سپس با انجام پیوند استخوان، فضای کافی برای نصب ایمپلنت فراهم می‌شود.
اصطلاحات مرتبط با کاشت دندان با استفاده از ایمپلنت
در طول جلسات درمانی کاشت ایمپلنت، ممکن است با اصطلاحات زیر نیز آشنا شوید:
– قوس دندانی: این قوس‌ها برای ترتیب و تنظیم دندان‌ها استفاده می‌شوند و معمولاً در دو قسمت فک بالا و پایین قرار می‌گیرند.
– بریج دندانپزشکی: بریج‌ها نوعی پروتز دندانی هستند که برای پر کردن خلاء ناشی از عدم حضور دندان‌ها استفاده می‌شوند.
– لیفت سینوس: این جراحی باعث افزایش فضا در قسمت بالایی فک می‌شود و مکان مناسبی برای کاشت ایمپلنت‌ها فراهم می‌کند.
همچنین، از تصاویر پانورامیک دندان و تصاویر CT Scan برای بررسی میزان استخوان در محل کاشت استفاده می‌شود. این تصاویر به دندانپزشک اجازه می‌دهند تا نیاز به پیوند استخوان را ارزیابی کنند. در برخی موارد، انجام عملیات پیوند استخوان همزمان با کاشت ایمپلنت ممکن است لازم باشد.
اصطلاحات دیگری که ممکن است در زمینه کاشت ایمپلنت دندان شنیده باشید
در طی جلسات درمانی برای انجام عمل جراحی ایمپلنت، ممکن است با این اصطلاحات و اصطلاحات مشابه آشنا شوید و یا به گوشتان بخورد.
– قوس دندانی یا قوس فکی:
ارتودنسی دندانی یک اصطلاح استفاده شده برای توصیف فرآیند ترتیب و تنظیم دندان‌ها و فک‌ها است. در این فرآیند، از ابزارها و اپتورهای مختلفی استفاده می‌شود تا دندان‌ها به ترتیب صحیحی درآیند. این ترتیب به کمک قوس‌های دندانی ایجاد می‌شود که در فک بالا و فک پایین قرار می‌گیرند. این قوس‌ها به طور معمول در قسمت جلویی فک بالا، به اندازه‌ای که اندکی جلوتر از قوس فکی پایین قرار بگیرد، قرار می‌گیرد، در حالی که از طرفین تمامی فک‌ها به طور کامل همپوشانی دارند.
– تقویت استخوان:
برای انجام جراحی کاشت ایمپلنت دندان، نیاز است استخوان محل کاشت به اندازه کافی قوی، سالم و پرداختن به کاشت ایمپلنت دندان داشته باشیم. اما همه افراد استخوان محل کاشت ایمپلنت دندان به اندازه کافی قوی و سالم ندارند. به عنوان مثال، ممکن است برخی افراد به پوکی استخوان دچار باشند یا به دلایل دیگری استخوان ضعیف باشد. در این موارد، قبل از انجام کاشت ایمپلنت دندان، لازم است تقویت استخوان صورت بگیرد. این روش شامل افزودن بافت استخوانی از منبع انسانی (مانند خود فرد یا شخص دیگری)، منبع حیوانی (استخوان حیوانات دیگر) یا حتی استفاده از مصنوعی‌های استخوانی به محل مورد نظر برای کاشت ایمپلنت می‌شود.
البته در مواردی که تقویت استخوان به صورت محدودی لازم باشد، می‌توان این عمل را به طور همزمان با جراحی کاشت ایمپلنت انجام داد. با انجام عکسبرداری پانورامیک با اشعه ایکس دندان و یا سی تی اسکن، حجم استخوان موجود در محل کاشت ایمپلنت ارزیابی می‌شود و این امکان را به دندانپزشک می‌دهد که تصمیم بگیرد که آیا نیاز به تقویت استخوان داریم یا خیر. همچنین در برخی موارد، عملیات‌های اضافی مانند لیفت سینوسی نیز ممکن است لازم باشد.
– پل دندانی یا دندانپزشکی:
پل دندانی یک نوع پروتز است که برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته یا خالی استفاده می‌شود. یک نوع خاص از پل دندانی که به نام “پل بر اساس ایمپلنت” هم شناخته می‌شود، در آن دو یا چند ایمپلنت در دو طرف فضای خالی قرار می‌گیرند و پل مصنوعی بین آنها قرار می‌گیرد. این نوع پل به عنوان جایگزین دائمی و ثابت برای دندان‌های گمشده عمل می‌کند.
پرسش‌های رایج
طول عمر ایمپلنت دندانی چقدر است؟
با رعایت مراقبت‌های لازم از دندان‌های جایگزین شده و حفظ بهداشت دهان و دندان، امکان دارد که ایمپلنت‌ها تا ۲۵ سال یا بیشتر نیز ماندگاری داشته باشند. برخی افراد به دلیل نگرانی‌های ظاهری ممکن است تصمیم به تعویض زودتری بگیرند.
آیا افراد دیابتی می‌توانند ایمپلنت داشته باشند؟
در شرایطی که کنترل بیماری دیابت به خوبی انجام شده باشد، کاشت ایمپلنت برای افراد دیابتی مشکلی نیست و نرخ موفقیت آن نیز با افراد سالم یکسان است.
آیا برای جایگذاری ایمپلنت باید به بیمارستان مراجعه کرد؟
خیر، کاشت ایمپلنت یک فرآیند جراحی کوتاه مدت و عموماً در محیط کلینیک یا مطب دندانپزشکی توسط جراح متخصص انجام می‌شود.
آیا ایمپلنت دندان مانند دندان طبیعی احساس می‌شود؟
از آنجا که ایمپلنت دارای عصب نیست، قادر به احساس گرما، سرما یا درد نیست. با این حال، به دلیل اینکه پایه ایمپلنت در استخوان جای گرفته است، حس فشار و تحریک را می‌توانید احساس کنید.
آیا ایمپلنت دندان نیاز به تمیزکاری دارد؟
بله، همانند دندان‌های طبیعی، ایمپلنت‌های دندانی نیز به تمیزکاری و مراقبت دوره‌ای نیاز دارند. برای حفظ بهداشت دهان و جلوگیری از تراکم پلاک و براکت، تمیزکاری دندان‌های ایمپلنتی ضروری است.
آیا می‌توان یک ایمپلنت دندان را با ایمپلنت دیگری جایگزین کرد؟
بله، ایمپلنت دندانی با درصد موفقیت حدود ۹۸٪ از جمله درمان‌های ایمن و کارآمد است. اما عواملی مانند کیفیت کاشت اولیه و مراقبت مناسب بیمار می‌توانند بر روند موفقیت تأثیر بگذارند.
آیا جراحی‌های لثه‌ای گذشته مانع کاشت دندان می‌شوند؟
اگر بیماری لثه در حال حاضر شما را مشغول نکند و جراحی لازم برای افزایش طول تاج انجام نشده باشد، شما می‌توانید برای کاشت ایمپلنت دندان ترتیب بدهید.
در صورتی که ایمپلنت با استخوان جوش نخورد، چه اتفاقی می‌افتد؟
این موضوع بسیار نادر است. اگر ایمپلنت در دوره بهبودی یا پس از آن لغزش پیدا کند، می‌توان آن را بازیابی کرده و در صورت لزوم ایمپلنت جدیدی را جایگزین کرد. این مسئله معمولاً به جراحی کوتاه‌مدت نیاز دارد.
آیا تمیز کردن دندان‌های ایمپلنتی دشوار است؟
تمیزکاری دندان‌های ایمپلنتی نیاز به مراقبت ویژه‌تری دارد اما به منظور حفظ آنها، این تلاش لازم است. دندانپزشک شما به شما راهنمایی‌های دقیقی برای تمیزکاری اطراف دندان‌های ایمپلنتی خواهد داد و با تمرین و مراقبت منظم، می‌توانید به خوبی از دندان‌هایتان مراقبت کنید.
برای اجرای بهتر کاشت دندان چه شرایطی باید داشت؟
- عرض استخوان حداقل ۶ میلی‌متر باشد.
- طول استخوان مفید حداقل ۱۳ میلی‌متر باشد.
- تراکم استخوانی فک بر اساس تیپ ۱، ۲ یا ۳ باشد.
- فشار وارده بر استخوان فک بین ۳۵ تا ۶۰ نیوتن باشد.
- بهداشت دهان و دندان توسط بیمار رعایت شود.
- بیمار هیچ عادت براکسیسم یا دندان‌قروچه‌ای نداشته باشد.
